கலகக்காரர் பெரியார்

 

ஜப்பானிய மொழியில் பெரியாரின் வாழ்க்கை குறிப்புகளை, நாங்கள் மொழிப்பெயர்ப்பு செய்தபோது, பிழை திருத்தம் செய்த ஜப்பானிய ஆசிரியர் நகானோ “சாதியத்திற்க்கு எதிராக, பெண்ணுரிமைக்காக என இத்தனை பணிகளை ஒரே மனிதர் செய்துள்ளாரே, இவரை எப்படி நாங்கள் தெரிந்துக்கொள்ளாமல் போனோமென்று” ஆச்சரியப்பட்டார். உண்மையில் எது ஒரு மனிதனை 95 வயது வரை இந்த சமூகத்திற்க்காக இயங்க வைத்தது என்கிற ஆச்சரியம் நியாயமானது. பெரியாரை எது புரட்சியாளனாக்கியது? தன்னுடைய வாழ்நாளின் இறுதிவரை தமிழகத்தின் மூலைமுடுக்கெல்லாம் சென்று மக்களுக்காக குரல் கொடுக்க வைத்தது எது? மாநிலங்களை கடந்துச் சென்று சிறைபட வைத்தது எது? பதவியா, புகழா, பணமா? கடைசி வரை தனக்கு கிடைத்த எல்லா பதவிகளையும், அதிகாரத்தையும் நிராகரித்தவர் அவர். தன்னிடமிருந்த அனைத்து சொத்துக்களையும் மக்களுக்கு அர்ப்பணித்தவர் அவர். ஒருவேளை மக்கள் பணிக்கு வராதிருந்தால் அவர் செல்வந்தராக, இருபதுக்கும் மேற்ப்பட்ட கெளரவ பதவிகளை அவர் அலங்கரித்திருக்ககூடும். ஒத்துழையாமை இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக ஆங்கில அரசாங்கத்தின் நீதிமன்றங்களை புறக்கணிக்க மகாத்மா காந்தி அழைப்பு விடுத்தபோது அதை ஏற்று தனக்கு வரவேண்டியிருந்த ஐம்பதாயிரம் ரூபாய்க்கு மேலான பணத்திற்க்காக நீதிமன்றத்தை நாடாமல் கைகழுவியவர் பெரியார். பெரியாருக்கு வேண்டிய நண்பரொருவர், ”நீங்கள்தானே நீதிமன்றங்களை புறக்கணிக்கிறீர்கள், அந்த வழக்கை நான் தொடுத்து பணத்தை பெற்று தருகிறேன், பத்திரங்களை என் பேருக்கு மாற்றி தாருங்கள்” என்றபோது அதை மறுத்தவர். கள் இறக்குவதற்க்காக செய்திருந்த ஒப்பந்தத்தை, மது ஒழிப்பு போராட்டத்திற்க்காக ரத்து செய்ய பெரியார் கோரியபோது குத்தகைதாரர் மறுக்க, இரவோடு இரவாக தன்னுடைய தென்னந்தோப்பில் இருந்த மரங்களை வெட்டித்தள்ளியவர் அவர்.

 

சுயசாதி மக்களுக்காகவோ, தன்னுடைய தாய்மொழிக்காகவோ பெரியார் இந்த நீண்ட நெடிய போராட்டத்தை கையிலெடுக்கவில்லை. எனில் எதுதான் பெரியாரை செலுத்தியது? தன் கண்முன்னே மதத்தின் பேரால், சாதியின் பேரால் நிகழும் ஒடுக்குமுறையும், சகமனிதன் அதனால் படும் அவமானங்களுமே பெரியாரை இந்த கலக வாழ்க்கையை கைக்கொள்ள செய்தது.இதுவே பெரியாரை ஒரு உலக குடிமகனாக, எல்லைகளை கடந்த தலைவனாக, தேசாபிமானங்களை தாண்டிய மனிதாபிமானியாக என்னை உணரச் செய்கிறது.

 

வ.வே.சு ஐயர் நடத்திய குருகுலத்தில் பிராமணர்களுக்கு ஒரு பந்தியும், பிராமணர் அல்லாதோருக்கு வேறு சாப்பாடு பந்தியும் இடப்படுவதை கண்டித்தே பெரியார் வெகுண்டெழுகிறார். வகுப்புரிமை சட்டத்திற்க்காக தொடர்ந்து ஆறு முறை காங்கிரஸ் மாநாடுகளில் தீர்மானம் கொண்டு வர முயன்று தோற்கடிக்கப்பட்டதினாலயே, காங்கிரஸிலிருந்து வெளியேறுகிறார். மொத்த மக்கள் தொகையில் மூன்று சதவீதத்தினர், அரசாங்க பதவிகளில் அறுபது சதவீகிதத்திற்க்கும் மேலான இடங்களில் அமர, இந்து மதத்தில் அவர்களுக்கிருந்த மேலாண்மையே காரணம் என்று பெரியார் கருதினார். அனைத்து மக்களுக்கமான சமூக நீதிக்காகவே வகுப்புரிமை தீர்மானத்தை காங்கிரஸ் மாநாடுகளில் கொண்டு வர முயன்றார். அது தொடர்ந்து தோற்கடிக்கபடுவதின் பின்னணியில் சாதி இருப்பதை கண்டு கொதித்தே இனி அங்கிருந்து பலனில்லை என்று வெளியேறுகிறார். சமத்துவத்திற்க்கு எதிராக நிகழும் எந்த கொடுமைக்கும் அவர் மெளனமாக தலை குனிந்தவரல்ல.

 

சாதியபடி நிலைகளை, மூட பழக்கவழக்கங்களை இந்துமதம் ஆதரிக்கிறது என்பதனாலயே மதத்தை நிராகரிக்க சொன்னார் பெரியார். 1928ல் தாழ்த்தப்பட்டோர் மாநாட்டில் பேசிய பெரியார், ”உங்களை யாராவது சாதியின் பேரால் இழிவுபடுத்தினால் அதை எதிர்த்து நிற்கவேண்டும். முடியாவிட்டால் வேறு பட்டணங்களுக்கு சென்று குடியேறி மானத்துடன் வாழவேண்டும். அதுவும் முடியாவிட்டால் இழிவுபடுத்தும் இந்து மதத்தை விட்டு விலகி சமத்துவம் நிலவும் மதத்திற்க்கு சென்று விடுங்கள். அதுவும் முடியாவிட்டால், வேறு நாடுகளுக்கு சென்று ஜீவனம் செய்துக்கொள்ளுங்கள்”, என்று கோருகிறார். சொந்த ஊரை விட, மதத்தை விட, பிறந்த நாட்டை விட, உற்றார் உறவினர்களை விட முக்கியமானதாக தன்மானத்தை கருதினார் பெரியார். மனிதர்கள் எந்த சூழலிலும் எதன் பேராலும் இழிவுகளை அனுபவிக்ககூடாது என்கிற மனிதாபிமானமே பெரியாரை நூற்றாண்டுகளை கடந்த தலைவனாக நீடிக்க செய்கிறது.

 

வாழ்நாள் முழுவதும் பெரியார் பிராமணிய ஆதிக்கத்திற்க்கு எதிராக போராட்டங்களை முன்னெடுத்தபோதும், ஒருபோதும் அவர் வன்முறையை ஆதரிக்கவில்லை என்பதே வரலாறு. தனிப்பட்ட நட்புகளில் ஒருபோதும் சாதிய விரோதங்களை அவர் காண்பித்தவரல்ல. திருச்சியில் நடந்த எழுத்தாளர் சங்க மாநாட்டில், எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன், பெரியாரின் புராணங்கள் மற்றும் இதிகாசங்கள் பற்றிய கருத்தை விமர்சித்து, பெரியார் மேடையில் இருக்கும்போதே பேசுகிறார்.  கூட்டத்தில் சலசலப்பு எழுகிறது. தனது கைத்தடியால் மேடையில் தட்டி அவர்களை அமைதிப்படுத்தியவர் பெரியார். ”நாம எத்தனையோ பேரை விமர்சிக்கிறோம். அதுபோல இந்த தம்பி நம்மளை விமர்சிக்குது” என்று விமர்சனங்களை இயல்பாக எடுத்துக்கொண்ட ஜனநாயகவாதியாக அவர் இருந்தார். அன்றைக்கு அந்த கூட்டத்தில் எந்த கலவரமோ குழப்பமோ நேராததற்க்கு ஒரே காரணம், பெரியார் அவர்களும் மேடையில் இருந்ததுதான் என்றார் எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன். பெரியாரது நாகரீகம் மிக மேன்மையானது என்று அப்போது உணர்ந்தேன் என்று எழுதினார் எழுத்தாளர் ஜெயகாந்தன்.  

 

 

இந்துமதத்தை மட்டுமே சாடினார் பெரியார் என்பது இன்றைக்கு நிகழ கூடிய தவறான பிரச்சாரம். முற்றிலுமாக மதங்களையே நிராகரிக்க சொன்னவர் பெரியார்.ஆனால் சீலையம்பட்டியில் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் இஸ்லாமிய மதத்தை தழுவிய போது, அதை வரவேற்றார். தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் தம் மீது சுமத்தப்பட்டிருக்கும் இழிவை நீக்கிக்கொள்ள, மதம் மாறிய பின்னரும் சாதிகள் நீடிக்கும் கிருத்துவ மதத்தை விட இஸ்லாமிய மதம் சரியான தேர்வுதான் என்றார். அதே சமயம் இஸ்லாமிய பெண்களிடையே திணிக்கப்பட்டிருக்கும் கோஷா முறையை எதிர்த்து 1947ல் விடுதலை இதழில் தலையங்கம் எழுதியிருக்கிறார் பெரியார். பழமைவிரும்பிகளின் திருப்திக்காக மனித இனத்தை பலியிடுவது என்பது மதியீனம் என்று கொதிக்கும் பெரியார், இத்தனை நான் எழுதிய பிறகும், இஸ்லாமிய பெண்கள் கோஷா அணிய வேண்டும் என நினைக்கும் இஸ்லாமிய இளைஞர்கள் யாராவது இருப்பின், அவர்களிடம் நான் கோருவது நீங்கள் ஓராண்டுக்காவது வீட்டில் முகமூடி அணிந்து வாழ்ந்து பாருங்கள் என்பது தான் என்று முடிக்கிறார் அந்த கட்டுரையில். தான் பிறந்த மதம் என்கிற முறையில் இந்து மதத்தை சாடுவதற்க்கான உரிமைகளை கூடுதலாக தான் பெற்றிருப்பதாக கருதும் பெரியார் அதனாலயே, புத்த மதத்தை தழுவ அழைப்பு விடுக்கும் அண்ணல் அம்பேத்காரின் கோரிக்கையை நிராகரித்து, தான் உள்ளிருந்தால்தான் இவர்களை கேள்விகேட்க முடியும் என்கிறார்.

 

தான் சொன்ன எல்லாவற்றையும் இறுதிவரை கடைபிடிக்கிற நேர்மையாளராக பெரியார் இருந்தார். ஈரோடு கள் மறியல் போராட்டம், வைக்கம் போராட்டம் என பல போராட்டங்களில் பெரியார் வீட்டு பெண்களான மனைவி நாகம்மையாரும், தமக்கை கண்ணம்மாளும் கலந்துக்கொண்டு அந்த போராட்டங்களை முன்னெடுத்தனர். வீடுகளில் அடுப்பாங்கரை இருக்கும்வரை பெண்களுக்கு விடிவு இல்லை. அடுப்புகளை இடித்துபோடுங்கள் என்று அவர் கோரினார். கூட்டு சமையல் முறை எனபடும் கம்யூனிட்டி குக்கிங் வந்துவிட்டால் பெண்களுக்கு சமையலில் இருந்து விடுதலை என 1950 ஆம் ஆண்டு பேசுகிறார் பெரியார். ஆண்களை விட பெண்களுக்கே படிப்பு முக்கியமென்று பெரியார் கருதினார். கற்பு என்பதெல்லாம் பெண்களை அடிமையாக்கும் சூழ்ச்சி என்று அவர் சொன்னது இன்றிலிருந்து 80 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. பெண்களுக்கு சொத்தில் சம உரிமை என்று அவர் முழங்கி இத்தனை ஆண்டுகளுக்கு பின்பும், அது சட்டமாக்கப்பட்ட பின்பும் இன்று வரை நடைமுறையில் ஏற்றதாழ்வுகள் இருக்கிறது. பெண்கள் எந்த சாதியில் இருந்தாலும் அவர்கள் தாழ்த்தப்பட்டவர்களாக தான் நடத்தபடுகின்றனர் என சாதிகளை தாண்டி பெண்களுக்கு குரல்கொடுத்தார். விதவைகள் மறுமணத்திற்க்காக அவர் முன்னெடுத்த முயற்சிகள், பிராமண சாதியை சேர்ந்த பெண்களுக்கும் சேர்த்தே பெரும் விடுதலையை பெற்றுத்தந்தது. எனவே தான் பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கத்தில் சேர்ந்து போராடிய பெண்களின் பட்டியல் மிக நீண்டது.

 

பெரியார் அளவுக்கு தனது சொந்த வாழ்க்கையை அப்பட்டமாக பொதுவெளியில் முன்வைத்தவர்கள் வரலாற்றில் இல்லை. இன்று அவரது சொந்த வாழ்க்கையை விமர்சிக்க முனைபவர்கள் கூட பெரியார் பொதுவெளியில் ஏற்கனவே சொன்ன விஷயங்களை தான் திரும்ப கூறவேண்டியிருக்கிறது. ஜெர்மனி சென்றபோது நியூடிஸ்ட் காலனிக்கு நிர்வாணமாக சென்றதை அவரே புகைப்படமாக வெளியிடும் தைரியமும் நேர்மையும் பெரியாரிடம் இருந்தது. நான் கூறுகிறேன் என்பதற்க்காக எதையும் ஏற்கவேண்டியதில்லை. உனது அறிவால் ஆராய்ந்து உண்மையென்றால் ஏற்றுக்கொள். இல்லையென்றால் தூக்கிபோட்டுவிடு என்று கூறும் தைரியம் அவருகிருந்தது.

 

சமூக அழுத்தம், பல்லாண்டுகளாக தொடர்ந்த சாதிய ஆதிக்கம், மத தூய்மை, அறிவார்ந்த கலைகளிலிருந்து புறக்கணிப்பு என காலங்காலமாக ஒரு சமூகம் அழுத்தப்பட்டால் அந்த சமூகம் என்னவாக மாறும்? எத்தகைய தாழ்வு மனப்பாண்மையில் அது அழுத்தப்பட்டிருக்கும்? அந்த நச்சு சூழலிருந்து அவர்களை வெளியே எடுத்துப்போட்டதுதான் பெரியார் செய்த மாபெரும் பணியென்று நான் கருதுகிறேன். புனிதமென கருதப்பட்டவை அனைத்தையும் உடைத்து காண்பித்தவர் பெரியார். அது மாபெரும் நம்பிக்கையை அழுத்தப்பட்ட சமூகத்திற்க்கு அளித்தது. அத்தகைய கட்டுடைப்பு அந்த காலக்கட்டத்தில் நடைபெறவில்லையென்றால், காட்டுத்தீ போல் பரவிய தன்னம்பிக்கை சாத்தியப்பட்டிருக்காது.

 (பெரியார் மலரில் வெளியிடப்பட்ட கட்டுரை)

ரா.செந்தில்குமார்.