இசூமியின் நறுமணம் - வாசிப்பு அனுபவம் - எழுத்தாளர் ராதா கிருஷ்ணன்

 

இசூமியின் நறுமணம் சிறுகதை நூலை தொகுத்து கொள்ள வசதியாக இரண்டாக பகுத்து கொள்கிறேன்.  முதலில் தமிழ் நிலத்தில் நிகழும் கதைகள். 

இந்த தொகுதியில் தமிழ் நிலத்தில் நிகழும் கதைகள் என 4 உள்ளன,  அதில் மூன்று பெரிய குடும்பங்களின் வீழ்ச்சிகளை, அதையொட்டிய மனநிலைகளை பேசும் கதைகள்.  இந்த காலகட்டத்தின் இக்கதைகளில் வரும் குடும்பங்களின் வரலாற்று ஆவணங்கள் என கூட இந்த சிறுகதைகள் சொல்லமுடியும், கூடவே இந்த நிலத்தில் இருந்த சமூகங்களில் நிகழ்ந்த  மாற்றங்களையும் சொல்லி செல்கிறது,  முதல் நோக்கில் இந்த விதத்திலேயே இந்த சிறுகதைகளை முக்கியத்துவம் அமைகிறது என்று நினைக்கிறேன். உதாரணமாக இந்த நான்கில் ஒன்றான "அறமென படுவது யாதென கேட்பின்" எனும் சிறுகதை, இதில் பெரிய குடும்பமாக இருந்து வீழும் குடும்பமாக பிள்ளை சமூகத்தை சேர்ந்த நவநீதம் பிள்ளை வருகிறார்,  சாதாரண நிலையில் இருந்து, அதாவது பிள்ளையிடம் வேலை செய்யும் தொழிலாளியாக இருந்து கடைசியில் பிள்ளையின் வீட்டையே ஜப்தி செய்யும் ஒருவராக சாமிநாத முனையரியராக (கள்ளர் சமூகம் ) வருகிறார்.  பிள்ளை எவ்வாறு வீழ்கிறார், முனையதிரியர் எவ்வாறு மேலே எழுகிறார் என்பதெல்லாம் இந்த சிறுகதை படுசுவாரஸ்யமாக சொல்லிச்செல்கிறது, அதன் வழியாக இந்த கதை மாந்தர்களின் குணநலன்களையும். இது ஆவணம் என்பதை தாண்டி ஸ்வாரஸ்யமான கதை என்பதை, தாண்டி, பாத்திரங்களின் குணங்களை அழகாக காட்டுவதை தாண்டி எவ்வகையில் இலக்கியமாகிறது என்றால் இந்த கதை மனித மனதில் கசடு புகுந்தால் உருவாக்கும் தாக்கங்களை சொல்கிறது என்பதால்தான்.  இந்த கதை தலைப்புதான் அதுவும்.  மேல் விளக்கத்திற்காக இந்த பாடலையும் அதன் அர்த்ததையும் காப்பி பேஸ்ட் செய்கிறேன். //அறமெனப் படுவது யாதெனக் கேட்பின் மறவா திதுகேள் மன்னுயிர்க் கெல்லாம் உண்டியும் உடையும் உறையுளும் அல்லது கண்டது இல்.’

பிறர்க்கென உதவும் பெருமனம் யாருக்கு வரும்? மனத்துக்கண் மாசில்லாதவனுக்கே வரும் என்க. மனத்துக் கண் மாசு புகுந்துவிட்டால் அங்குப் பொறாமைப்பேய் முதற்கண் குடிபுகும். ஆசையெனும் அரக்கன் வாழ்வான்; வெகுளி எனும் வேண்டாத பண்பு வீறிடும்; இன்னாச் சொல் இனியதோர் இடம்பெறும். என்வேதான் மனத்துக் கண் மாசற்றுத் துலங்கவேண்டும்; அஃதே அறம் என் கிறார் வள்ளுவர்.//

இதில் சாமியாத முனையதிரியர் மனதில் இருக்கும் மாசு அவரை எவ்வளவு பாவத்தின் சம்பளங்கள் வாங்கி கொண்டாலும் கடைசிவரை தூய்மை அடையாமல் தடுக்குகிறது,  கருணையோ,  நன்மையை செய்யும் மனமோ இல்லாமல் ஆக்கி விடுகிறது.  ஒரு  நல்ல இலக்கியம் எதை விட்டு விலகி இருக்க வேண்டும் என்பதை சொல்வதை அது நிகழ்த்தும் மாயத்தை காட்டி புரிய வைக்கும், இந்த கதை அதை நிகழ்த்துகிறது. 

இந்த சிறுகதை தொகுப்பில் இருக்கும் இன்னொரு உலகம் என்பது ஆண் பெண் உறவு, அது நிகழ்த்தும் மாயங்கள்,  இடர்கள்,  த்ரோகங்கள் முக்கியமாக கைவிடல்கள், அது உருவாக்கும் நிராதரவு நிலைகள்.  இதிலிருக்கும் பல கதைகள் இதை மையமாக கொண்டவைதான். இதை அடித்தளமாக கொண்டு வாழ்வில் நிகழும் நம்ப முடியாத புதிர்களையும்,  அது அளிக்கும் ஆச்சிர்யங்களையும் சொல்கின்றன.  உதாரணமாக செர்ரி பிளாசம் கதை,  அதில் வரும் நாயகிக்கு ஜப்பான் மீது கட்டற்ற பிரியம், ஈர்ப்பு இருக்கிறது,  அது ஒருவகையில் முன்குறிப்புணர்த்தலாக கதையில் வருகிறது, ஏனெனில் வாழ்வில் வெறும் மூன்றுநான்கு  நாள் மட்டுமே தங்கும் அங்கு தங்கும் அவள் தன் வாழ்வின் முக்கியமான ஒன்றை இழக்கிறாள், உண்மையில் இழப்பதற்காகவே அங்கு வருகிறாள் ! அந்நிலம் மீதான ஈர்ப்பெல்லாம் இதில் வந்து முடியவா என்பதை காணும் போது வாழ்வின் மர்மம் மீது மிகுந்த திகைப்பு உருகாகிறது. இந்த சிறுகதை இதை தாண்டியும் பல இழைகள் கொண்ட கதை,  குடி உருவாக்கும் சிக்கலை தீவிரமாக சொல்கிறது,  அதை விட குடும்ப உறவில் போன பிறகு தனது உடல்நலன் தன் குடும்பத்தையும் உள்ளடக்கியது எனும் பொறுப்பை தட்டிக்கழிக்கும் பொறுப்பின்மையின் விளைவுகளையும் பேசுகிறது,  இதை தாண்டி இந்த கதையில் இன்னொரு மனித மனம் எடுக்கும் வடிவம் பற்றிய குறிப்பு,  அவள் கணவன் இறந்த அந்த மூன்று நாட்கள் அழாதது.  இக்கதைக்கு சற்று இணையான சூழலை நான் நேரில் பார்த்திருக்கிறேன், என் நண்பன் தன் மனைவியுடன் கர்நாடகாவில் இருந்து ரயிலில் வரும் வழியில் உடல் கோளாறினால் இறந்தான்,  இறந்த கணவனை கொண்டு கோவை வந்திறங்கினாள் அவள் மனைவி,  நான் அவர்களை பார்த்தது பிறகு வீட்டில் நண்பன் அலங்கரிக்க பட்டு சடலமாக,  அருகில் அவள் அவனையே பார்த்தபடி அழாமல் இருந்து கொண்டிருந்தாள், அவள் அழாதது எனக்கு, அங்கிருந்தவர்களுக்கு பெரிய பதபதைப்பை அளித்தது, இந்த சிறுகதை இந்நிகழ்வை ஞாபக படுத்தியது,  மனம் ஏன் அப்படி ஒரு நிலை எடுத்து அழாமல் தடுக்க வைக்கிறது என்பதை யோசிக்கும் போது எனக்கு புதிராக இருக்கிறது. 

எனக்கு மிக பிடித்த இன்னொரு கதை "தானிவத்தாரி ".  ஒரு தவறு, அதனால் தன் வாழ்வு சூன்யமானதை சொல்லும் பெண், இன்னொரு இயற்கையின் உலகில் அந்த தவறை இனிமையான அனுபவமாக காண்கிறாள். இந்த சரிதவறை தாண்டியை சமன்தான் இந்த சிறுகதையை சிறந்த ஒன்றாக மாற்றுவதாக எண்ணுகிறேன். ஒவ்வொரு நாளும் புதிதாக இணையை தேடி கொள்ளும், அதற்காக கலைஞனாக மாறும் அந்த உகியிசு குருவி இந்த சிறுகதைக்கு இந்த சிறுகதையில் வரும் நாடோடியான சிமுராவிற்கு அழகான உவமானம் ! ஒரு நல்ல கதை ஒருவரின் பல மனநிலைகளை,  மனநிலை வேறுபாடுகளை முன்வைக்கும்,  இந்த கதையில் நாயகி துயரத்தை வெளிப்படுத்துகிறாள்,  இன்னொரு இடத்தில் அதை மறந்து ஒரு பெண்ணாக (பெண்மன விருப்பங்கள் ) சிமுராவை ரசிக்கவும் செய்கிறாள்.  ஒன்றிற்காக இன்னொன்றை இழக்க விரும்பாத மனம் ! ஒரு இடத்தை தன் அலைபாயும் மனதை வெறுக்கிறாள், இன்னொரு இடத்தில் ரசிக்கிறாள்.  கதையில் அலைபாயும் மனம் வார்த்தை வரும் இடம் கதையின் திருப்புமுனை இடம், இது கதையில் அழகாக காந்திருக்கிறது,  உள்ளே அழகாக ஜப்பானிய மொழி இதில் கலந்தும் கொள்கிறது. 

இந்த சிறுகதைகளில் நான் மேலே சொன்னவை தாண்டி இன்னும் நிறைய விஷயங்கள் உள்ளன, கிட்டத்தட்ட எல்லாமே நல்ல வாசிப்பனுபவத்தை அளிக்கும் கதைகள், நடு ஆணிகளாய் எஞ்சியவர்கள் கதை மிக முக்கியமானது,  இலக்கியமாகவும்,  பேசப்படாதவர்களின் வரலாறாகவும் இந்த கதை முக்கியமானது.  பாதிக்கபட்டவனின் வலியை சுமந்த மகனின் கதை இது,  உண்மையில் இங்கிருக்கும் ஒடுக்கபட்டவர், இவர் எல்லாம் ஒன்றுதான்,  இவர்கள் வளர்ந்த பிறகு தங்களை ஒடுக்கியர்களை எப்படி எதிர்கொள்கிறார்கள் என்பதை காண.. இந்த கதை நாயகரிடம் தன் தந்தையின் வலிமிகுந்த வாழ்வின் துயரம் அப்படியே உள்ளது,  ஆனால் அதை உருவாக்கியவனின் மீது வெறுப்பில்லை,  அவன் சந்ததியிடம் கூட தன் தந்தையின் ஞாபகம் வந்ததால்தான் தன்னை மீறிய தார்மீக கோபத்தை தன் அலுவலக செயல்பாடு வழியாக கெளிப்படுத்தினான், பிறகு அதையும் விட்டான். 

இதையெல்லாம் மீறி இம்மாதிரியான சிறுகதைகள் இதையொற்றிய  நம் அனுபங்களை திரும்ப நம்மிடம் கொண்டுவருவதும் வாசிப்பில் கிடைக்க கூடிய இன்னொரு விஷயம் என்று நினைக்கிறேன்.  உதாரணமாக மலரினும் மெல்லியது எனும் சிறுகதை,  இந்த கதை ல பெண் வெறுமையை கடக்க வேறு ஏதுமில்லை,  காமம் மட்டுமே இருக்கிறது என்பது கிட்டத்தட்ட ஒரு கண்டத்தால்தான்,  கோபிகிருஷ்ணனின் லாகிரி என ஒரு சிறுகதை உண்டு,  சற்றுநேரம் ஒரு ரேசன் கடையில் ஒரு திருமணமான பெண்ணும், திருமணமான கதை நாயகனும் மாறிமாறி பார்த்து ரசித்து கொள்வார்கள்,  கதை அந்த நேரத்து வெறுமையை கடக்கும் போதை அது என்று சொல்லும், இந்த கதை படிக்கும்போது முற்றிலும் வெறுமை கொண்ட இளமை வயதிலிருக்கும் பெண் காமம் எனும் போதையில் விழுவதை தவிர வேறு வாய்ப்புகளே இல்லை என்று எண்ண வைத்தது. சைமன் அதை தவறு என்று எண்ணாமல் தாண்டி தன்னை விடுவித்து கொண்டு நகரும் மனநிலை மேன்மையான மனிதர்களுக்குரியது !  ஆனால் அவன் மன்னித்தாலும், மறக்க வில்லை என்பது தெரியாவார்கள் துரோகம் இழைக்க மாட்டார்கள் என்ற வார்த்தைகளில் வெளிபடுகிறது, இவருக்கு நெருக்கமானவர்கள் மனைவியும், மனைவியுடன் தகாத உறவு வைத்துக்கொண்ட அவனது அண்ணனும்தான்.  நான் இதுபோல வெளிநாடு போய் குடும்பம் சிதைந்த சிலரை சந்தித்து இருக்கிறேன்,  அதில் ஒருவர் மறக்க முடியாதவர்,  ஒரு மகன் உண்டு, இவர் இல்லாததால் உள்ளே நுழைந்த ஒருவனும், இவர் மனைவியும் சேர்ந்து மகனை மிக கொடுமை படுத்தி உள்ளனர்.  பிறகு இவர் வந்து, அவனை வெளியேற்றி எல்லா பஞ்சாயத்தும் முடிந்து அந்த பெண் தவறை உணர்ந்து இவரும் மன்னித்து சேரும்போது மகனால் அதை ஏற்க இயலவில்லை,  மகனுக்காக அவர் மனைவியை விட்டுவிட்டு ஆனால் அவர் நினைவாக ஏங்கி கொண்டிருந்தார் என்னிடம் பேசும் போது !

சரி குறை சொல்லாமல் முடித்தால் விமர்சனம் என்பது ஒரு சார்பாக அமைந்து விடும் என்பதால்,  இந்த கதையில் சைமன் சாமிக்கு கிடா வெட்டுவதாக வருகிறது,  ஒரு கிரிஸ்துவர் கிடா வெட்ட மாட்டார் என்று நினைக்கிறேன், எனவே கதை ஆசிரியர், அடுத்த பதிப்பில் சைமனை, அவர் மனைவியை, மகளை தாய்மதம் திருப்பும் படி "ஆடிட்டர்" பார்வையில் நின்று கேட்டு கொள்கிறேன்:)

இசூமியின் நறுமணம் - சிறுகதை தொகுப்பு - விமர்சனம் - கனலி விக்னேஷ்வரன்

ரா.செந்தில் குமார் எழுதிய 'இசூமியின் நறுமணம்' என்கிற சிறுகதையைத் தொகுப்பை மூன்று தினங்களுக்கு முன்பு வாசித்து முடித்தேன்.

வாசித்தவுடன் எப்போதும் கொஞ்சம் மனதில் தேக்கி வைத்துத் தயங்கித் தயங்கி தான் கொஞ்சமாக எழுதவே தோன்றுகிறது.

இதிலிருக்கும் பன்னிரெண்டு சிறுகதைகளில் நான்கு சிறுகதைகள் கனலியின் இணையதளத்தில் வெளிவந்தவை. அதிலும் 'இசூமியின் நறுமணம்' என்கிற சிறுகதை வெளிவந்து பரவலாக அனைவரின் கவனத்தையும் பெற்றது. இதிலிருக்கும் இன்னொரு சிறுகதையும் கனலி தளத்தில் வந்திருக்க வேண்டும் ஆனால் அதில் சில மாற்றுக் கருத்துகள் எனக்கும் செந்திலுக்கும் வந்ததால் அந்த சிறுகதை மட்டும் வெறு ஒரு இணையதளத்தில் வெளிவந்தது.

கனலியில் வெளியான சிறுகதைகள் மற்ற இணையதளத்தில் வெளியான சிறுகதைகள் அனைத்தையும் நான் ஏற்கனவே இணையத்தில் வாசித்திருந்தாலும் மீண்டும் ஒரு முறை தொகுப்பாகப் புத்தகத்தில் வாசிக்கும் போது இதிலிருக்கும் சிறுகதைகள் இன்னும் வாசிப்பிற்கு மனதிற்கு நெருக்கமாக அமைகிறது.

தொகுப்பில் இருக்கும் பன்னிரண்டு சிறுகதைகளும் நேர்கோட்டுச் சிறுகதைகள் தான்.சிறுகதைகளின் வகைமைகளில் செந்தில் வாசகர்களுக்கு எந்தவித நெருக்கடியும் தரவில்லை. சிறுகதைகளில் பெரிய பெரிய வார்த்தை சொல்லாடல்களும் இல்லை. ஒரு தேர்ந்த ஓவியனுக்கு ஒரு ஓவியத்தை வரையத் தொடங்கும் போது ஒருவிதமான நிதானம் இருக்கும். இன்னும் கொஞ்சம் ஓவியம் அவனுக்குக் கைகூடி வரும்போது அவனுக்கும் ஓவியத்திற்கும் ஒரு நேர்த்தி கிடைக்கும். கடைசிக் கட்டத்தில் ஓவியம் முடிவுற்ற வேலையில் ஒன்று ஓவியனுக்கு தன் மனதில் ஏற்கனவே வரைந்து ஓவியத்தை அதிலும் வரைந்திருப்பான் அல்லது அதன் வடிவம் முற்றிலும் மாறிய ஒன்று அங்கே நிகழ்ந்திருக்கும். செந்திலுக்கு இப்படித்தான் நிகழ்ந்திருக்கும் என்று தோன்றுகிறது. பன்னிரண்டு சிறுகதைகளை மறுவாசிப்பு செய்யும் போது நிச்சயம் சில சிறுகதைகள் மீது அவருக்கே மாற்றுக் கருத்துகள் வரலாம் என்று தோன்றுகிறது. ஆனால் இதில் ஒன்றும் தவறில்லை என்றே நினைக்கிறேன். தொகுப்பிலிருக்கும் அனைத்து சிறுகதைகளும் சிறப்பாக அமைய வேண்டும் என்கிற நிர்ப்பந்தம் எந்தவொரு தொகுப்புக்கும் தேவையில்லை என்றே நினைக்கிறேன்.சில நேரங்களில் அத்தகைய சரியாக வராத சிறுகதைகள் தான் ஒரு எழுத்தாளர்களின் வெற்றியும். ஒருவேளையில் அடுத்த முறை அவற்றைப் பற்றி அவர்கள் அவர்களுக்குள்ளேயே ஒரு விமர்சனத்தை எழுப்பி இன்னும் முற்றிலும் புதிய ஒரு படைப்பின் வடிவத்திற்கும் அதன் அழகியல் வடிவத்திற்கும் அவர்கள் பயணம் போகலாம்.

தொகுப்பில் எனக்குப் பிடித்த சிறுகதைகள் எனில் இவற்றையெல்லாம் சொல்வேன்.

இசூமியின் நறுமணம்

தானிவத்தாரி

மடத்து வீடு

செர்ரி ஃப்ளாசம்

மலரினும் மெல்லியதாக

நடு ஆணிகளாய் எஞ்சியவர்கள்.

இந்தச் சிறுகதைகளை நான் தொகுப்பில் முன்னே கொண்டு வைப்பதற்குக் காரணங்கள் மிகவும் எளியது அவைகள் இவற்றின் நீளம், கதைகளின் கரு, கடைசியாகச் சிறுகதைகளின் இலக்கணமாக இங்கே அடிக்கடி பேசப்படும் ஒரு திருப்பத்தை வாசகனுக்குத் தருவது. இரண்டாவது இந்த அனைத்து சிறுகதைகளிலும் ஒருவிதமான தத்துவார்த்த உரையாடல்களைச் செந்தில் முயற்சி செய்து பார்த்திருக்கிறார். இத்தகைய முயற்சிதான் இந்த அத்தனை சிறுகதைகளுக்கும் ஒரு அழகியலைத் தருகிறது. மூன்றாவது செந்திலின் அனைத்து சிறுகதைகளிலும் தவறாமல் உறவுச் சிக்கல்கள் வந்தாலும். இந்தச் சிறுகதைகளில் வரும் உறவுச் சிக்கல்களும் அவற்றைச் சிறுகதைகளில் எதோ ஒரு கணத்தில் சேர்ந்து அல்லது விலக்கி காட்டுகிறார். இந்தச் சேர்ப்பு அல்லது விலகல் தான் செந்திலின் பலமும் கூட என்று நினைக்கிறேன். அவருக்கு மெல்லிய மூடிச்சுகளை போடவும் தெரிகிறது அவற்றைச் சரியாக தொந்தரவு இல்லாமல் கதாபாத்திரங்களுக்கு நெருடல் இல்லாமல் அவிழ்க்கவும் தெரிந்திருக்கிறது. நிற்க! இங்கேயும் செந்திலுக்கு ஒரு வேண்டுகோள் வாசகனுக்கு எல்லா நேரங்களிலும் நெருடல் இல்லாமல் முடிச்சுகளை அவிழ்க்க பிடிப்பதில்லை உண்மையில் அந்த முடிச்சுகளை இன்னும் இறுகப் போடவதை கூட வாசகன் சில நேரங்களில் விரும்புகிறான்.

இன்னொருபுறம் செந்தில் தொடர்ந்து ஜப்பானியச் சிறுகதைகளை எழுதுவதால் அவரை ஜப்பானியச் சிறுகதைகள் அதிகம் எழுதுபவர் என்கிற சின்ன விமர்சனம் இருக்கிறது. ஜப்பானிய இலக்கியத்துத்தை தீவிரமாகப் படிக்கும் சிலருக்குத் தெரிந்திருக்கும் அவர்களின் வடிவத்திற்கும் செந்தில் எழுதும் ஜப்பானியச் சிறுகதைகளுக்கும் வடிவத்திற்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள் உள்ளன என்று. செந்தில் ஜப்பானிய நிலத்தை எடுத்துக் கொள்கிறார். அங்கிருக்கும் மனிதர்களின் பெயர்களை எடுத்துக் கொள்கிறார் தவிர அவரின் அத்தனை கதைகளின் பாடு பொருள் என்பது மறைந்திருக்கும் ஒரு தமிழ் நிலம் அதன் மனிதர்களும் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.

ஒரு எழுத்தாளன் எல்லாவற்றையும் உன்னிப்பாகப் பார்க்க நேரிட்டால் போதும் அதுவே அவரின் சிறுகதைகளை இன்னும் சிறப்பாக எழுதித் தந்துவிடும் என்று தோன்றுகிறது. செந்திலுக்கு எல்லாவற்றையும் உன்னிப்பாகப் பார்க்கும் கலை கைவந்துள்ளது. அதனால் தான் அவரின் அத்தனை சிறுகதைகளில் வரும் மனிதர்கள், அவர்களின் உறவுகள், அவர்களின் உடல் சார்ந்த நெருக்கடிகள், நவீன வாழ்வின் அகம் சார்ந்த நெருக்கடிகள்,சுற்றுப்புறச் சூழலும், கீழ்மைக்கும் மேன்மைக்கும் மாறும் கணங்களும் இப்படி எல்லாவற்றையும் தன் வாழ்வில் செந்தில் நன்கு கூர்ந்து கவனமாகப் பார்த்துள்ளார் அல்லது ரசித்துள்ளார். அந்தக் கவனம் எனக்குப் பிடித்த மேலே உள்ள சிறுகதைகளில் மட்டுமல்ல அனைத்து சிறுகதைகளிலும் அவருக்குச் சரியாக உதவியுள்ளது.

கடைசியாகச் செந்தில் தரிசனம் கிடைக்கும் மேன்மை கதைகளிலிருந்து சற்றே கீழ்மைக்கும் போகும் கதைகளை இன்னும் நிறைய எழுத வேண்டும் என்று மட்டும் கேட்டுக் கொள்கிறேன். சிறுகதைகளின் வடிவம் சார்ந்த சில சிறுகதைகள் கூட அவர் முயற்சி செய்யலாம். கொஞ்சம் தான் இருக்கும் இலக்கிய பள்ளியின் கவனக்குவிப்பில் இருந்து வெளியே வந்து. (பள்ளியிலிருந்து அல்ல)